ROSA

(Rosario R. Butaya)

Sa mga mata ika’y nakakaakit tingnan,

Kariktan mong kahanga-hanga’y inaabangan,

Sa bawat sandali ika’y nais matitigan,

Araw-araw gusto kitang masuslyapan.

 

Nilapitan kita at tinik ang nadatnan,

Nang hipuin kita’y kamay ko ay nasugatan,

Iniisip-isip ko kung bakit nagkaganyan,

May luha pala sa likod ng ‘yong kagandahan.

 

Ikaw ay napakatanyag sa sangkatauhan,

Pero di nila alam ang iyong pinagdaanan,

Sila’y humahanga sa lahat na ‘yong nakamtan,

Di man lang alam, ilang tinik ang nilabanan.